sábado, 7 de janeiro de 2012

COMO POR MILAGRE




COMO POR MILAGRE

A vida, não submetida às leis humanas,
imperfeições resguardadas em palavras,
incapazes de viver o fantástico
jogo da estação desconhecida…

Oh, filho, nunca te disse
que o tempo é o monstro que teme
apenas quem esquece as suas origens,
o país do mistério, o coração, a vida, o ser,

quem resiste dentro da urdidura estendida
com destreza e encanto ao seu redor
e olha com olho turvos a paisagem
sedutora dos jardins criados por ele,

vê como o efémero soberano
lhe põe a consciência defronte dos olhos
e ouve o que pode ouvir o ouvido
submetido à farsa dos sons modelados

com a habilidade do que sabe manejar
os segundos, as horas, os anos e as eras,
faculdade a que só faz sombra a impotência
para conservar um único e misterioso momento

no qual viver plenamente a liberdade
quando o poder abandona veloz
ao maior dos feiticeiros do sonho,
e despertar como que por milagre.


Elena Liliana Popescu- Roménia
Tradução do romeno ao português: Fernando Aguiar


*****

CA PRIN MINUNE...

Viaţa, nesupusă legilor omeneşti,
imperfecţiuni adăpostite-n cuvinte,
incapabile să trăiască fantasticul
joc al anotimpului necunoscut...

O, fiule, nu ţi-am spus niciodată
că timpul este vrăjitorul temut,
doar pentru cel care-şi uită obârşia,
ţara de taină, inima, viaţa, fiinţa,

pentru cel ce se zbate în plasa întinsă
cu măiestrie şi farmec oriunde în jur
şi priveşte cu ochi tulburaţi peisajul
îmbietor al grădinilor plăsmuite de el,

vede ceea ce vremelnicul stăpânitor
i-aduce cu bună ştiinţă înaintea ochilor,
şi-ascultă ceea ce poate auzi urechea
aflată sub vraja sunetelor modelate

cu dibăcia celui ce ştie să mânuiască
secundele, orele, anii şi erele,
putere umbrită doar de neputinţa
păstrării unui singur şi tainic moment,

în care poţi trăi pe deplin libertatea,
când puterea îl părăseşte dintr-odată
pe mai marele vrăjitorilor lumii de vis
şi ai putea să te trezeşti, ca prin minune...


Elena Liliana Popescu- România


*****

COMO POR MILAGRO

La vida, no sometida a las leyes humanas,
imperfecciones resguardadas en palabras,
incapaces de vivir el fantástico
juego de la estación desconocida…

Oh, hijo, nunca te he dicho
que el tiempo es el ogro que teme
solo quien olvida sus orígenes,
el país del misterio, el corazón, la vida, el ser,

Quien forcejea dentro de la red tendida
con destreza y encanto a su alrededor
y mira con ojos turbios el paisaje
seductor de los jardines creados por él,

Ve lo que el efímero soberano
le pone a conciencia delante de los ojos
y oye lo que puede oír el oído
sometido al hechizo de sonidos modelados

Con la habilidad del que sabe manejar
los segundos, las horas, los años y las eras,
facultad a la que solo hace sombra la impotencia
para conservar un único y misterioso momento

En el que vivir plenamente la libertad,
cuando el poder abandona de pronto
al más grande de los brujos del sueño,
y despertarse como por milagro.


Elena Liliana Popescu- Rumanía
Traducción del rumano al español: Joaquín Garrigós

2 comentários:

Ana Muela Sopeña disse...

Gracias, Elena, por sumarte a este proyecto con entusiasmo.

Las lenguas se hermanan a través e la poesía y con ello la poesía.

Un abrazo fuerte
Ana

Tania Alegria disse...

Me sumo al agradecimiento a Elena. Gracias por tu presencia.
Un abrazo.